Kraldan çok kralcı

Kadiy Amca'yı kaybedişimizin üzerine yazmışım en son iki ay önce. Demek ki iki ay içerisinde kişisel tarihime not düşecek önemde hiçbirşey olmamış. Yağız Ege büyümüş, evi taşımışım, sıcak Ankara yazında Esenboğa'ya hapsolmuş bir biçimde geçiriyordum günlerimi. Hiçbir şey yazamayacak kadar boş geçen günlerdi. Ta ki O'nu iki senenin ardından yıkık dökük Karanfil Sokak'ta görene kadar. Nasıl olmuş da 24 maddeye kadar Karanfil Sokak'tan bahsetmemişim hayret zaten. O'nunla hem de herşeyi anlatır gibi yıkık dökük bir Karanfil Sokak'ta sıcak bir Temmuz gününün akşamüstünde görüşmek en son isteyeceğim şeydi. Karanfil Sokak özeti çok güzel geçti. Yıkık ve viran.

Kişisel tarihe not ve mahkemenin aldığı karardan sonra Ankara'da yaşanan taşıma ücretleri eksenli kaos, Ankaragücü'nün Ankaraspor'a dönüşmesi ve Gökçek The Invincible karşısında kullanılabilecek olası kozlara dair yazılmış bir şehir rehberidir. Bu tür çok bilinmeyenli bir denklemle güzel ülkemizin başka bir şehrinde karşı karşıya gelme olasılığınız sıfıra yakındır. Önce kişisel tarih. Yenikent Asaş ve EGO üzerine bir rehberde yukarıdaki resimdeki Airbus Beluga kargo uçağının ne işi var denilebilir. Kişisel tarihimizin Eskişehirsporla örtüşen bir kısmıdır gecenin bir yarısı aklıma gelen yine. Yenikent Asaş Stadı'ında o dönemde ismi OFTAŞ olması muhtemel takımla yaptığımız maçın devre arasında Akıncı Hava Üssü'ndeki TAI tesislerine parça almak için gelen Beluga'yı son yaklaşmada görmüştüm. Dünya üzerinde sadece 5 tane olan bu garip görünümlü uçak güneş gören maraton tribününde de gereken etkiyi yaratmıştı. Ertesi günün gazetesinde de Beluga'nın Ankara'yı ...

Ankara'da yaşamak Ankaralı olmak duygusu verir insana. Pek çok yerde gösterir bu Ankaralı olma duygusu kendisini. Durup dururken hem de kar yağıyorken usul usul, AŞTİ'den Kızılay'a yürümek fikri düşer aklınıza. Yol üzerinde Anıtkabir'i hiç karlı olarak görmediğiniz ve gezmediğiniz aklınıza gelir. Birden 2. Nizamiye'den atarsınız kendinizi Rasattepe'nin o Ankara'nın manzarasını en güzel gören o güzel anıt mezara. Önce Silah Arkadaşına, sonra O'na en derin şükranlar sunulur. Sonra hayat akışına devam eder. Kar altındadır varoşlar, Kızılay'ın göbeğindeki o kahvehanede çay-gazete eşliğinde açık kanaldan kupa maçı ve sonrasında eve dönüş. Ne zaman kar yağsa aşağıdaki dizeler gelir akla Ankara'yı sevenler ve sevemeyenlere dair. çok yabancı bir soluk duyulur bazı bilinmez bir dilin ıslığından anla ki sıkıldı bizim konsolosluklardaki konuklar öyle deme Ankara'yı sevmeyene bir zulümdür bu kadar insanın neden ankara'yı sevdiğini anlamadan ankara...

Dünkü Yenilsen de Yensen de programından sonra gelen taşlardan sonra günah çıkarmak farz oldu. Tutmayıverin kardeşim. Çok sevdiğiniz takımınızı Eskişehir'de tutmayın. Memleket gerçeklerini göz önünde bulundurun. Ben Ankaragücü ile yaşanan tatsız olaylardan sonra Ankara'da EsEs forması ile gezmeyecek kadar izan ve havsala sahibiysem siz de Eskişehir'de giymeyin. Anamızın karnından formayla, atkıyla doğmuyoruz ya, Porsuk civarında Kızılcıklı'nın orada gezmeyin formayla. Ölür müsünüz? Memlekette her türlü özgürlüğün tadını çıkardınız da Eskişehir'de formayla gezmek özgürlüğü mü kaldı bir tek? Memleket çapında futbolun ve tribün kültürünün o kadar gelişmediği gerçeğini Eskişehir üzerine yıkmayın. Yıktırmazlar. Sanal ortamlarda, sözlüklerde, forumlarda "Yok abi yeaa, formayla Eskişehir'in altını üstüne getirdim." diye tafra yapın. Sonra Photoshop diye bir güzellik var. Porsuk veya Kızılcıklı civarında çekilmiş bir fotoğrafınıza Photoshop'ta kendi tak...

Doğudan geliyorsanız Hüseyingazi Tepesi'ni, Batıdan geliyorsanız Armada'yı, Kuzeyden ve bir ihtimal Esenboğa'dan geliyorsanız Kuzey Çevre Yolu köprüsü üstünden şehrin manzarasını, Güneyden geliyorsanız Or-An'daki TRT binasını gördüğünüzde içiniz kıpır kıpır oluyorsa eğer; Üstünde, altında herhangi başka bir yerleşim birimi farkı gözetmeksizin Ankara'nızın karşısındaki sayılar küçüldükçe tabelada yüreğiniz de yerinde duramıyorsa çoktan Ankara bebesi mertebesine erişmişsinizdir. Keçiörenli çılgın vaypaut cengaveri Emre'nin deyişiyle bi susun la, şehri dinleyeyim

Nasreddin Hoca demiş ya "Karım ölürse küçük kıyamet" diye Ankara insanı da metroda trenden inen insana yol vermesini öğrensin ve ben bir kişiye çarpmadan ineyim o trenden, işte o zaman kopacak en büyük kızılca kıyamet!

Duydum ki skorbordun içinde yaşayan amca bizi terketmeye meylediyormuş. O nostaljimizi de elimizden alıp elektronik skorbordu taktınız ya Cebeci İnönü'ye, TFF'ye kına yollamak farz oldu artık!!!

Gerçekliği sual olunmaz elbet, efsane bu ya Esenboğa Havalimanı'nın yapılacağı Çubuk Ovası üzerinde teftişe gelen heyeti gören çoban merak edip ne olacağını sormuş ve burasının koskoca başkentin tek sivil havalimanı olacağını öğrenince "Buralar kışın çok sisli olur" demiş. Ne bilimadamları ne mühendisleri dinlediler ki sıra bu çobana mı gelecekti?! Yaptılar en afillisinden havalimanını, koydular ismini Timur'un komutanı İsen Buga'dan esinlenerek Esenboğa. Efsanelerden uyanıp 2009 yılının soğuk bir Kasım gecesinde transit salona gidince, Afganistan'a giden ama yolları bir şekilde Ankara'ya düşmüş yolcuların arasında bulduk kendimizi En orijinal istek namaz kılmak için transit salondan ayrılıp mescide gitmek isteyen yaşlıca bir amcadan geldi. Ziggytheking:(Bundan sonra Z olarak anılacaktır) : You see the police doesnt let you go to masjid! Afgan Amca(AA olarak anılacaktır) : He is not Muslim. Find me a police who is Muslim! He will let me go to masjid. Z: Ma...

Son yazdığım Şehir Rehberi üzerine de düzeltme yapmam gerek. Sonuçta şehir kazan biz kepçe. Şurada 1kuruşlar kimin cebine gidiyor demiştim? Kimsenin cebine gitmiyormuş . En azından bazı istasyonlarda. Şehir Rehberi'nin 15. baskısında da metroda hiç müzisyen yok demiştim. Gittim ve gördüm ki Kurtuluş Metrosu'nun Dumlupınar Caddesi çıkışında -ki Cebeci İnönü Stadı'na giden yol üzeridir- bir amca oturmuş kaval çalıyordu. Yolun yarısından dönmüş bile olsam küçük bir teşekkürü bıraktım üzerime düşeni yaparak. Hem voodogirl söyledi bu pazar Cebeci'de maç varmış. Sokak müzisyeni pazar tatili yapar mı?

Geçenlerde yine Tunalı'da aylak gezerken sokak müzisyenlerini görünce aklıma geldi de Ankara gibi metro istasyonlarında hiç sokak müzisyeni olmayan başka bir şehir var mıdır? Gerçi Ankara Metrosu'nda olsa güvenlik abiler döve döve yola getirirlerdi herhalde!

Aylak pazartesi sabahıma renk katan 2 adet mini mini 1 kuruşlarımın temsili resmi. Şehir Rehberi'nin şu yazısında EGO'nun yapmış olduğu indirimden sonra 1 kuruşlar kimlerin cebine kalacak diye sormuşum. Ama bugün sabah 2 kullanımlık EGO kartını aldıktan sonra elime aldığım bozuklukların arasında bu mini mini 1 kuruşları görünce yaşadıığım sevinci anlatamam. Böylece anladık ki o 1 kuruşlar kimsenin cebine girmiyormuş. 1 kuruşları Ankara ekonomisine kazandıran ve beni sabah sabah anlatıılması güç sevince boğan Ankara Büyükşehir Belediyesi ve EGO'ya teşekkürü bir borç bilirim.

Toplu taşıma ücretlerine 1 kuruş/1cent/1cent avro indirim yapılan başka bir şehir, başka bir başkent var mıdır? Gişede almadığımız/alamadığımız 1 kuruşlar damlaya damlaya ne göller oluyordur ah bir bilebilsek?!

Şehir efsanesinde abisi Ankara'da askerlik yapmış o çocuğun deyişiyle; "Opera Angara'da otobüs durağıdır" Bir de Eskişehir'de tramvay durağıdır...

Eskişehir'den gelen tren Hipodrom durağını geçmiş Ankara Garı'na yaklaşmaktadır. İki kafadar yemekli vagonda demlenmektedirler. Ziraat göründü hacı Ankara Garı'na geldik. G.Ş(22) Ziraat yazısı görülünce Ankara Garı'na gelinmiş sayılır.

Kişisel günlüğümün yıldönümünü bilemesem de Blogger sağolsun yazacağım taslak halindeki "Bir jiletten hatıra kalanlar" ile birlikte bu 200. yazım. Ne 200'ler ne iki yüzlüler göreceğim elbet gün geçtikçe! Kelime oyununa gel hanıııım! Şehir Rehberi'ne denk gelen bu 200. yazı şurada bahsettiğim Prenses'in bir benzeri Aydınlıkevler Kavşağı'ndaki trafiği düzenleyen amcaya adandı. Yolunuz Aydınlıkevler üzerinden bir yerlere veya Esenboğa'ya düşerse gözünüz arayacak onu kavşağın içinde. Eskiden beyaz bir trafik polisi şapkası vardı, şimdi daha başka bir kasket geçirmiş kafasına. Geçerken benin yerime de bozukluk bir şeyler verin. Onu başkası yazmış mıdır diye Gugıl'da ararken "aydınlıkevler kavşağındaki deli" yazmamı da hoş gör(s)ün. Onlar deli değil bilakis şehirlerin ve mekanların sahipleridir. Her daim Ankara Garı'na gittiğimde Prenses orda mı diye baktığım gibi ne zaman Esenboğa'ya düşse yolum o amcaya bakarım ben! Deli değil sahip!

Şu linkte uzun uzun bahsettiğimiz Esenboğa'nın Avrupa'nın 5-10 milyon yolcu kapasiteli havalimanları arasında en iyisi seçilmesi sonrasında aklıma geldi yukarıdaki resmi paylaşmak. Avrupa'da kategorisinin en iyisi olup da çatısı akan ve bu yerlere saksılarla çiçek koyan başka terminal var mıdır?

Ankara Garı'nın geçirmiş olduğu değişimin hikayesi... Sonuncu 30Mayıs'taki aylak gezintiden kalma ve peronda görülen tren ise Çukurova Mavi Treni.

Uzaktan ışıkları gözüken şehre yaklaşırken tren, kapalı devre sistemdeki müzik sisteminde yol boyu düzgün çalışmayan Yavuz Bingöl CD'sinin "Mavi yazma" türküsüyle birlikte aşka gelmesi ve hiç bozulmaması. Şehir de bu hüzne yağmurla eşlik etmektedir ve birileri isteyerek veya istmeyerek şehre geri dönmüşlerdir. Gözlerinde de yağmurlarla... Bir tren sesi duymaya göreyim, Bir de güzel türkü çalıyorsa fonda , İki gözüm, İki çeşme. Orhan Veli

Ankara Garı'nın sahibidir o. Tanımayanlar ve yolu Ankara Garı'na düşmeyenler onu nereden bilsin! O Ankara Garı'nın müdavimi Prenses. Bir dahaki sefer daha bir dikkatli arayacaktır gözleriniz Prenses'i Ankara Garı'na vardığınızda. O ise bir trenle İzmir'e doğru yola düşmüş olacaktır belki de...

Alt geçitlerindeki duvarlara dev banyo fayansları döşeyen başka bir şehir var mıdır?