Ayraç#2

1980'den beri yaşadığı Berlin'de yeni ülkeler, yeni denizler, yeni sokaklar, yeni mahalleler bulmuş şair Gültekin Emre. Bulmasına bulmuş da 1956-1980 Ankara'sını unutturamamış bu ona. Şair, çocukluğunun, gençliğinin geçtiği Ankara mahallelerini, sokaklarını, evlerini aramış her gittiği yerde. Onda giderek iyice sararmış, solmuş bir fotoğraf haline gelmiş Ankara. Yitik Kent Ankara, bir şairin gözüyle farklı bir kent biyografisi.

Gültekin Özkan olan gerçek ismi, kitabının çıktığı sene doğan oğlunun isminin yayıncı olarak soyismi olarak vermesinden dolayı kullandığı isim Gültekin Emre olan bir şairin dilinden 56-80 arası Ankara'yı okudum bir çırpıda. Sonunun böylesi hüzünlü olduğunu bildiğim ve zevkini çıkardığım için ağırdan alıyordum okuma işini. Ama bölümler bölümleri kovaladı, sayfalar sayfaları ve sonunda elimden düşerse ne yaparım dediğim bu kitap da bitti.

Bir şairin gençlik dönemindeki Ankara'ya olan özlemini kendi dilinden ve okuduklarından derledikleri mısralarla bitireyim.

Öner Yağcı da uzaktan seviyor, seyrediyor, dinliyor... Ankara'yı, benim gibi. Onunla dileğimiz aynı, o ne diyorsa ben de onu diyorum: "Ankara'yı benim için de seyredin balkondan" dostlarım, arkadaşlarım. Artık yok ya, olursa yine eskisi "Gençlik Parkı'ndaki salkım söğütlerin ötüşünde / Bir semaver demletin, kahırlara inat." "Eski tadındaysa Hacıbaba'nın baklavası / İki lokmadan fazla yiyin, / Caneriklerini tuzlayın, / Ağzınızda tutun kirazları." Şunları da yapın lütfen: "Bana Ankara'yı anlatın, özledim caddelerini" . "Kızılay'da gezinin akşamüstü" ,"Bir kitap da bana alın Zafer Çarşısı'ndan." "Sümer Sokak hala mı ıssız? / Biracılar mı türemiş kahveanelerinde?", "Keçikıran otobüsüne benim için de binin / Selam salın Hüseyingazi dağına" "Karşıyaka'ya bir karanfil de benden götürün". "Tandoğan'dan Kurtuluş'a coşkuyla yürüyün".

Ve son olarak Turgut Uyar'dan;

Ankara'dan gelir geçer trenim,
Bir gün olur elbet ben de binerim.
Varır toprağına yüzüm sürerim.